Samen leven doe je samen!
Inclusieve buurten
Verbinding: randvoorwaarde voor prettig samenleven
Wonen begint met een dak boven je hoofd. Maar een thuis is meer dan een huis: het is ook een prettige buurt, waar mensen naar elkaar omkijken, elkaar een beetje helpen als dat nodig is. Je verbonden voelen is de voorwaarde voor prettig samenleven, stelt Charlotte Van Haselen in dit persoonlijke blog voor Kennisplatform Integratie & Samenleving. Hoe bereik je dat?
Ik groeide op in een rijtjeshuis in een jarenzeventigbuurt. Als klein kind speelde ik op het pleintje, en ik kende er bijna iedereen. Tijdens mijn studie woonde ik vier jaar lang in een studentenhuis met elf meiden. Qua woonconcept zou je het nu een woongroep noemen. De deuren stonden open, we zaten bij elkaar op de kamers, we leefden, studeerden en feestten samen. We hadden geen woonkamer, of keuken, maar we ontmoetten elkaar op de grote gang. Wij kenden de buren.
Mijn koopwoningenbuurt anno 2021
Nu woon ik in de stad, al zouden sommigen zeggen dat ik ‘dorps’ woon in een stedelijke omgeving. We kennen namelijk iedereen uit de straat (ruim 40 huishoudens). Niet dat je bij iedereen de deur plat loopt, maar we zijn er voor elkaar.
We hebben een groepsapp, waar elke dag apps in staan over het lenen van spullen, hulpvragen, of een uitnodiging om met iets mee te doen. Regelmatig neemt iemand het initiatief tot een prettige gezamenlijk activiteit, van het leggen van sedumdaken tot een wijnproeverij. En ja, we hebben een buurtfeest en een gezamenlijke schoonmaakdag.
Het is niet alleen maar een walhalla. Soms is het een dynamisch buurtje. Toen het te onveilig in de buurt voelde, spraken we erover en ging een delegatie naar het wijkbureau. We hadden goed contact met de politie. Iemand organiseerde een calamiteitenapp. Toen er spullen werden gestolen uit de achtertuinen organiseerden we een ‘sluitdienst’ van de poortdeuren. Nog steeds controleert iemand uit de straat of de deur dicht is.
Lees het hele blog op Kennisplatform Integratie & Samenleving