Samen leven doe je samen!
Inclusieve buurten
De achterbuurt zit nog heel erg in mij
Özcan Akyol. Voor velen misschien nog beter bekend als Eus. Schrijver, columnist, tv-presentator, en ook zeer gewaardeerd spreker. Tijdens de conferentie Bijdragen aan goed samenleven nam hij alle aanwezigen mee naar het Deventer van zijn jeugd. Hij vertelde het verhaal van zijn ontsnapping maar ook over wat je nooit meer kwijt raakt.
Eus is een kind van de Deventer Raambuurt. Een gezellige arbeidersbuurt, anderen noemden het een achterbuurt. In de wijk vinden families herkenning en steun bij elkaar. In de wijk wordt het opgelost, de ‘buitenwereld ‘ bestaat eigenlijk niet. Zijn verhaal is het verhaal van een jongen die opgroeit in een buurt met veel Turkse gastarbeiders, maar zijn verhaal is niet het verhaal van etniciteit maar van sociale klasse. Die is bepalend hoe ver je wel of niet komt. Hoe trek je jezelf aan je haren omhoog uit een moeras van kansenongelijkheid?
Zijn ouders waren analfabeet. Dus vond de school dat het met hem ook niks zou worden. Het CITO-advies was Vwo, maar hij moest naar de Mavo. Hij voelde zich minder. In alles. Zijn klasgenoten hadden alles wat hij niet had of veel slechter of minder. De optelsom is een jeugd vol vernederingen. “Dat doet iets met je zelfbeeld en hoe je naar de wereld kijkt.”
Altijd die angst dat het fout gaat
Nu Eus vader van twee kinderen is, ziet hij dat cirkels doorbroken kunnen worden. De grootouders van zijn kinderen waren analfabeet en nu zijn zij de bibliotheek en de boeken niet uit te slaan. Het kan anders, maar het gaat niet vanzelf, en je hebt ‑naast geluk en een enorm doorzettingsvermogen – andere mensen nodig, voorbeelden en rolmodellen. “Alles wat ik niet kreeg, kan ik mijn kinderen nu geven. Maar door mijn achterbuurtverleden heb ik altijd maar die angst dat het fout gaat, dat ik alles kwijt raak. Daarom werk ik zo hard, maar is er vaak te weinig tijd om te kunnen genieten.”
En dan toch ook nog even over gelijke kansen waar de politiek het vaak over heeft. Volgens Eus klopt het theoretisch wel. ‘De toegang is er voor elk kind. Maar de een moet een veel langere en hobbeliger weg vol tegenwerking gaan dan de ander.”
Bekijk hier de aftermovie van de conferentie
