Samen leven doe je samen!

Geef de arme­re wij­ken extra steun

Soest is slechts een voor­beeld. De ver­sla­gen in deze krant van­uit de wijk Smits­veen laten zien hoe pro­ble­men zich in kwets­ba­re wij­ken opsta­pe­len. Omdat kans­rij­ke bewo­ners weg­trek­ken en kans­ar­men blij­ven, omdat er meer men­sen met psy­chi­sche pro­ble­men komen wonen, door­dat de zorg voor hen ver­schraalt en cor­po­ra­ties zich gedwon­gen rich­ten op hun hoofd­taak: de bouw van soci­a­le huur­wo­nin­gen. Bij elkaar ver­slech­tert de leef­om­ge­ving in wij­ken met veel soci­a­le huur snel­ler dan ver­wacht, aldus Aedes, de bran­che­ver­e­ni­ging van woningcorporaties.

Dat is ver­ont­rus­tend. Neder­land houdt tra­di­ti­o­neel wij­ken leef­baar door huis­houd­ty­pes te men­gen, huren betaal­baar te hou­den en met soci­a­le zeker­heid de zwak­ke­ren te onder­steu­nen. Door een com­bi­na­tie van fac­to­ren wordt het soci­a­le weef­sel nu zo aan­ge­tast, dat de basis ero­deert. Alleen dure koop­wo­nin­gen ertus­sen bou­wen is niet genoeg, daar­over is ieder­een het eens.

Woning­cor­po­ra­ties zeg­gen die soci­a­le basis in wij­ken niet te kun­nen ver­ster­ken. Ze kla­gen boven­dien over de ver­huur­ders­hef­fing, die er kwam tij­dens de eco­no­mi­sche cri­sis na enke­le schan­da­len met com­mer­ci­ë­le pro­jec­ten van cor­po­ra­ties. De staats­kas pro­fi­teer­de, de cor­po­ra­ties wer­den gedwon­gen zich te rich­ten op hun kern­ta­ken. Maar vol­gens de cor­po­ra­ties ver­hin­dert de hef­fing vol­doen­de bouw, laat staan dat ze het soci­a­le weef­sel in buur­ten versterken.

Daar valt wel iets op af te din­gen. De toe­zicht­hou­der van de cor­po­ra­ties con­clu­deer­de vori­ge maand dat ze wel dege­lijk geld heb­ben. Alleen gebrui­ken ze dat nu vaak om schul­den af te los­sen, en zijn ze terug­hou­dend om naast soci­a­le wonin­gen ook mid­deldu­re huur­wo­nin­gen te bou­wen. Ze dur­ven niet meer na de eer­de­re schan­da­len, zoals het bij­na-fail­lis­se­ment van cor­po­ra­tie Ves­tia, denkt de auto­ri­teit kort gezegd. De cor­po­ra­ties zeg­gen inder­daad dat poli­tiek en toe­zicht­hou­der bij iede­re stap die ze zet­ten nu over hun schou­der meekijkt.

Maar ook de toe­zicht­hou­der zelf is dui­de­lijk: het soci­a­le weef­sel kan niet door de cor­po­ra­ties wor­den her­steld. Her­stel is niet hun kern­taak. Het zijn gemeen­ten en hulp­ver­le­ners die de leef­baar­heid in nau­we samen­wer­king met de cor­po­ra­ties op peil moe­ten houden.

Dat maakt het onver­mij­de­lijk dat er meer geld beschik­baar komt. Ter­wijl cor­po­ra­ties met onder­houd en geva­ri­eer­de nieuw­bouw­wij­ken op hun manier een impuls zou­den kun­nen geven. Sim­pel wordt het uiter­aard nooit. Maar gezien de tra­di­tie in de volks­huis­ves­ting bestaat er wel dege­lijk vol­doen­de ken­nis om de pro­ble­men aan te pak­ken, zoals eer­der al bleek bij de onder­steu­ning van de voge­laar­wij­ken. Nu de leef­baar­heid in wij­ken afglijdt, is het tijd naar die tra­di­tie te handelen.

Bron: Trouw