Samen leven doe je samen!

Je ogen niet slui­ten voor wat er gebeurt

Bij Por­taal gelo­ven we dat we een plek moe­ten kun­nen bie­den aan ieder­een die dat nodig heeft. Huis­ves­ting is een van de grond­rech­ten van de mens. Dus ook kwets­ba­re men­sen wil­len we een woning bie­den. Het liefst in een wijk waar zij kun­nen mee­doen aan de maat­schap­pij. Daar­om zet­ten wij ons zo in voor inclu­sie­ve buur­ten, ook wel gemengd wonen genoemd. Daar zit helaas wel een keer­zij­de aan.

Onze huur­ders heb­ben steeds vaker te maken met over­last. We voe­len ons ver­ant­woor­de­lijk voor de kwets­ba­re nieu­we huur­ders, maar ook voor de men­sen die er al wonen. Buurt­be­wo­ners staan vaak niet te jui­chen als zij horen dat er in een gebouw nog meer men­sen met een zorg­vraag komen wonen. Dat is begrij­pe­lijk. Uit erva­ring weten we dat het helpt als je men­sen kunt ver­tel­len dat we echt met goe­de oplos­sin­gen komen, dat er veel bege­lei­ding is, dat we nauw samen­wer­ken met maat­schap­pe­lij­ke orga­ni­sa­ties, dat we oog heb­ben voor over­last en dat de buurt naar iemand toe kan gaan als er iets is.

Niet alleen huur­ders erva­ren over­last. Ook onze mede­wer­kers wor­den regel­ma­tig gecon­fron­teerd met pro­ble­men. Er is een toe­na­me van geweld te zien. Van scheld­ka­non­na­des tot fysiek geweld en bedrei­ging aan toe. En dat is onac­cep­ta­bel. Maar wel de rea­li­teit. Daar­om zor­gen we ervoor dat zij goed opge­leid wor­den. Met een leer­tra­ject, spe­ci­aal ont­wik­keld voor onze wijk­be­heer­ders, en een pro­gram­ma op het gebied van leef­baar­heid en inclu­si­vi­teit. Ver­der heb­ben we een mel­dings­pro­to­col en wer­ken we met een alarm­sys­teem. Het is jam­mer dat het nodig is. Het is een hele ver­ve­len­de con­se­quen­tie van de toe­ne­men­de kwets­baar­heid in Nederland.

Het aan­tal kwets­ba­re huur­ders gaat de komen­de jaren toe­ne­men. Door de extra­mu­ra­li­se­ring van de zorg en de beperk­te bud­get­ten blij­ven men­sen steeds lan­ger thuis wonen. Ter­wijl de com­plexi­teit van de samen­le­ving toe­neemt. Laten we er dan voor zor­gen dat we goed samen­wer­ken met bewo­ners en betrok­ken orga­ni­sa­ties. Zodat we weten wat er speelt en daar op kun­nen ingrij­pen. Want wan­neer je men­sen aan hun lot over­laat, vol­le­dig wil­le­keu­rig ver­spreid door de wijk laat wonen, dan is dat vra­gen om pro­ble­men. De leef­baar­heid in een wijk komt enorm onder druk te staan. Dan weet je zeker: het gaat een keer mis. Echt flink mis.

Dus beden­ken we aller­lei oplos­sin­gen om over­last te voor­ko­men. Gemengd wonen is daar een voor­beeld van. Omdat we in de prak­tijk zien dat het wel goed kan gaan. Zoals in Utrecht, waar wij wonin­gen gericht toe­wij­zen aan men­sen die iets extra’s wil­len doen voor een ander. Daar wonen voor­ma­lig dak­lo­zen, sta­tus­hou­ders en men­sen met een gro­te soci­a­le betrok­ken­heid die een actie­ve bij­dra­ge wil­len en kun­nen leve­ren. En dat werkt.

Een­vou­dig is het niet. En het gaat ook niet altijd vlek­ke­loos. Het vraagt om goe­de samen­wer­king, om hel­de­re afspra­ken, om den­ken in oplos­sin­gen en om door­zet­tings­ver­mo­gen. Maar het kan. En daar­om gelo­ven wij erin. Wij kun­nen en wil­len onze ogen niet slui­ten voor wat er gebeurt.

Bron: Over Wonen Gespro­ken 2019