Samen leven doe je samen!

Samen­wer­king

Schil­de­ren kan iedereen?

U hebt vast wel eens zelf een kwast of rol­ler gepakt en gemerkt dat het toch niet zo een­vou­dig is om echt mooi het hout­werk af te lak­ken. Toch was ‘schil­de­ren kan ieder­een’ de reac­tie toen Hans van Harts­kamp sub­si­die aan­vroeg voor zijn schil­ders­be­drijf met dove en slecht­ho­ren­de mede­wer­kers. Hij zet­te door en nu groeit zijn bedrijf. Men­sen met een afstand tot de arbeids­markt aan het werk hel­pen. Dat is het doel van de par­ti­ci­pa­tie­wet en heet met een mooi woord: soci­al return on invest­ment (SROI). Sinds de invoe­ring van de wet zijn alle bedrij­ven ver­plicht om hier­aan mee te wer­ken. Dat geldt voor Por­taal en voor de bedrij­ven die wij opdrach­ten geven.

Hans van Harts­kamp is direc­teur van Dovekwas­ten. Hij merkt dat zijn mede­wer­kers alle­maal ont­zet­tend blij zijn met hun baan. Hans leidt ze zelf op. Dovekwas­ten wer­ken dan weer recht­streeks voor een opdracht­ge­ver, dan weer via een aan­ne­mer. Het pro­ject waar Post van Por­taal ging kij­ken, werd gegund aan Hage­mans Vast­goed­on­der­houd en zij scha­kel­den Dovekwas­ten in.

Wij wer­ken in stilte 
Voor Hedris is de stil­te op het werk een uit­komst. Hij hoort slecht, heeft tin­ni­tus en hoort de hele dag een toon in zijn hoofd. Nog meer her­rie erbij kan hij niet ver­dra­gen. Hij werk­te als ont­wer­per in een kan­toor­tuin, kon zich daar niet con­cen­tre­ren en ein­dig­de elke dag dood­moe, met hoofd­pijn. Dovekwas­ten houdt daar reke­ning mee. Hedris: “ik ben ont­zet­tend leer­gie­rig en leer snel. Hier heb ik rust en in de pau­zes maken we lol”.

Geba­ren en tolk in de app
Omar en Eti­ën­ne zijn voor­man­nen die wel kun­nen horen en heb­ben dan ook hun radio zacht­jes aan. Zij vin­den dit werk een extra uit­da­ging. Eti­ën­ne: “een dove heeft een ande­re denk­wij­ze, dat moet je leren begrij­pen. Je moet ook op een ande­re manier uit­leg­gen wat er gedaan moet wor­den. Als je elkaar beter leert ken­nen, gaat dat mak­ke­lij­ker. Ik ben wel geba­ren­taal aan het leren.”

Eti­ën­ne is een vlot­te pra­ter en haalt onder­tus­sen zijn tele­foon tevoor­schijn. “ik praat in de app en de jon­gens lezen dat. Als ze bij­voor­beeld op de stei­ger staan, voe­len ze hun tele­foon tril­len en lezen zo hun opdrach­ten. Want, haha­ha.. je kunt ze natuur­lijk beschreeu­wen.” De jon­gens komen uit het hele land, elke dag hier naar toe. Hans: “dat heb­ben ze er grif voor over. Maar ik ga wel met fran­chi­se begin­nen, bin­nen­kort start Dovekwas­ten in Den Haag en hope­lijk ook snel in Gro­nin­gen.” Het is maar goed dat Hans in de ver­koop heeft gewerkt, hij kan net­wer­ken als bes­te en haalt over­al opdrach­ten vandaan.

Ieder­een hoort erbij 
“Weet je” pakt Eti­ën­ne het gesprek weer over “die jon­gens waren hun zelf­ver­trou­wen kwijt. Op school wer­den ze voor dom ver­sle­ten en kre­gen ze het idee dat ze niets kon­den. Wij weten dat ze hele­maal niet dom zijn, lei­den ze op, geven ze weer zelf­ver­trou­wen. Zo vaak als wij onze duim hier opste­ken!” Op het werk merk je het aan de sfeer, vro­lijk en har­te­lijk. Hier hoort ieder­een er hele­maal bij.

Bron: Post van Portaal